پدر...
روزی آرزویم پرواز در افق لاجوردین و رسیدن تا آخرین طلیعه ی خورشید بود
حالا پس از گذشت این همه سال هنوز آرزویم پرواز است
اما نه تا آخرین طلیعه ی خورشید بلکه تا بلندای قلب رئوفت ای پدر
امروز آرزویم پرواز است پرواز تا بلندای تار موهای سپیدت و
فردا و فرداهای دیگر باز آرزویم پرواز است
پرواز...پرواز...پرواز بر فراز قد وقامت خمیده و مهربانت
دوستت دارم ای جاوید در وجودم.
سلام ساناز خانوم واقعا که وبلاگ قشنگی داری مخصوصا با این مطالب زیباش اگه دوست داشتی به منم سر بزن..
سلام
مرسی از انرژی مثبتت
چشم حتما