پدر









پدر...

روزی آرزویم پرواز در افق لاجوردین و رسیدن تا آخرین طلیعه ی خورشید بود

حالا پس از گذشت این همه سال هنوز آرزویم پرواز است

اما نه تا آخرین طلیعه ی خورشید بلکه تا بلندای قلب رئوفت ای پدر

امروز آرزویم پرواز است پرواز تا بلندای تار موهای سپیدت و

فردا و فرداهای دیگر باز آرزویم پرواز است

پرواز...پرواز...پرواز بر فراز قد وقامت خمیده و مهربانت

دوستت دارم ای جاوید در وجودم.




نظرات 1 + ارسال نظر
میلاد تهرانی یکشنبه 25 اردیبهشت‌ماه سال 1390 ساعت 19:01 http://obh.blogsky.com

سلام ساناز خانوم واقعا که وبلاگ قشنگی داری مخصوصا با این مطالب زیباش اگه دوست داشتی به منم سر بزن..

سلام

مرسی از انرژی مثبتت

چشم حتما

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد